Paul Cézanne

A panu, panie Manet, ręki nie podam, bo się nie myłem już od ośmiu dni!

Idąc drogą Cnoty jest się zawsze wynagradzanym przez ludzi, ale nie przez malarstwo.

Jakikolwiek by był nasz temperament lub potęga w obliczu natury, trzeba dać obraz tego, co widzimy, zapominając o wszystkim, co pojawiło się przed nami.

Luwr jest książką, z której uczymy się czytać. Nie powinniśmy jednak poprzestać na zapamiętaniu pięknych formuł naszych sławnych poprzedników. Wyjdźmy stamtąd, by studiować piękną naturę, usiłujmy odkryć jej ducha, starajmy się wypowiedzieć zgodnie z naszym temperamentem osobistym.

Można malować rzetelnie, nie ściągając uwagi na swoje życie prywatne. Oczywiście, artysta pragnie się wznieść intelektualnie możliwie najwyżej, ale człowiek powinien pozostać nieznany.

Od początku byłem uważany za cudowne dziecko. Otóż wszyscy w rodzinie ciągle powtarzali, że będzie to prawdziwy cud, jeśli z tego dziecka coś wyrośnie.

Smak jest najlepszym sędzią. Zdarza się on rzadko.

Ten, kto nie ma poczucia doskonałości, ten zadowala się spokojną przeciętnością.

W malarstwie chodzi o to, by w odpowiednim miejscu położyć odpowiedni kolor.

Życie koni jest ciężkie, ale kto wie? Może ich rodzice zjedli zakazane siano?

Artysta powinien gardzić sądem, który nie opiera się na rozumnej obserwacji zjawisk. Powinien obawiać się nastroju literackiego…

Instytuty, pensje, zaszczyty są ustanowione tylko dla kretynów, dowcipnisiów i łajdaków. Nie bądź krytykiem sztuki; maluj. W tym jest zbawienie.

Jest coś takiego jak malarska prawda rzeczy.

Malarstwo polega przede wszystkim na patrzeniu.

Naturę należy ujmować poprzez kulę, walec i stożek.

Przerażająca rzecz – życie.

Sztuka przemawia jedynie do niezmiernie ograniczonej liczby ludzi.

To wada, z którą należy walczyć z całej siły.

Wstawałem w nocy parę razy z łóżka, żeby odpocząć.