Epikur

Bezmyślnych wyzwala ze smutku czas, mądrych logika.

Bóg nie zsyła na ludzi kar, ani nagród.

Czy Bóg chce zapobiegać złu, lecz nie może? Zatem nie jest wszechmocny. Czy może, ale nie chce? Jest więc niemiłosierny. Czy może i chce? Skąd zatem zło? Czy nie może i nie chce? Dlaczego więc nazywać go Bogiem?

Cnota to umiejętność wygaszania potrzeb, w sytuacjach utrudniających istotne ich spełnienie.

Dla nikogo nie jest ani za wcześnie, ani za późno zacząć troszczyć się o zdrowie swej duszy.

Głównym składnikiem szczęścia, ale nie jedynym, jest radość życia.

Jeśli chcesz człowieka uszczęśliwić, nie dodawaj nic do tego, co posiada, ale ujmuj mu kilka z jego życzeń.

Kto posiadł szczęście, ma wszystko, co w ogóle mieć można, kogo zaś szczęście ominęło, ten robi wszystko, by je zdobyć.

Ktoś, kto tego, co posiada, nie uważa za największe bogactwo, będzie nieszczęśliwy nawet, gdyby posiadł cały świat.

Miarą prawdy jest uczucie.

Bogactwo nie jest ulgą w kłopotach – jest tylko zmianą kłopotów.

Cała nasza działalność zdąża do tego, aby uwolnić się od cierpienia i niepokoju.

Człowiek osiąga szczęście, jeśli potrafi z radością - przyjemnością przeżyć każdy dzień.

Cnota jest rozumiana jako umiejętność racjonalnego panowania nad swoimi potrzebami i najprostszego ich realizowania.

Gdy prosi cię nieprzyjaciel, spełń jego prośbę, ale strzeż się go potem podwójnie.

Jest rzeczą oczywistą, że pożytek z przemówień krótkich i przemówień długich jest taki sam.

Jeżeli będziesz żył wedle swojej natury, nigdy nie będziesz biedny: jeżeli wedle ludzkich mniemań – nigdy nie będziesz bogaty.

Kto zaś mówi, że jeszcze nie pora filozofować lub że pora już minęła, podobny jest do mówiącego, że jeszcze nie pora być szczęśliwym, a ta już przeszła.

Lepiej być nieszczęśliwym z rozumem niż szczęśliwym bez rozumu.

My nie tyle potrzebujemy pomocy przyjaciół, co wiary, że taką pomoc możemy uzyskać.